Χαιρετώ τον Chris Hannah της μυθικής ακτιβιστικής μπάντας Propagandhi…
Έχω κάποιες ερωτήσεις για σένα.Έχω ανάγκη από έμπνευση και απο κάποιες πρακτικές συμβουλές,οπότε μπορείς να θεωρήσεις αυτό το ερωτηματολόγιο σαν ένα Dear Αbby γράμμα για τον Βεγκανισμό. 🙂
D: Ξεκινώντας λοιπόν,πως αποφάσισες να γίνεις Vegan? Είχε να κάνει με αυτήν την κοπέλα την Μέγκαν που σου μίλαγε για μπέικον; Χαχα..
C: Χαχα ,όχι. Η Meghan ήταν προϊόν της φαντασίας του Jord, ηταν η γυναίκα των ονείρων του το 1992. Ήμουν vegetarian (γαλακτο-ωο χορτοφάγος) από το 1988 και η ιδέα του βεγκανισμου μόλις είχε ξεκινήσει να μπαίνει στην ζωή μου πιο ουσιαστικά. Εκείνη την περίοδο είχα δει αποσπάσματα από ενα ντοκυμαντερ για μια γαλακτοβιομηχανία ,τα συσχέτισα με όσα είχα δει σαν παιδί της επαρχίας και τότε ακόμα ένας εκνευριστικός vegan γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο! Χαχα!
D: Πόσο σημαντικό θεωρείς να είναι και o σύντροφός σου vegan;
C: Έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που είχα μη vegan σύντροφο που μου είναι δύσκολο να φανταστώ κάτι διαφορετικό. Είναι σαφώς πιο βολικό να μοιράζεσαι το μέρος που ζεις με κάποιον που μοιράζεται της ίδιες αξίες με σένα και πιο συγκεκριμένα αξίες που παρουσιάζονται 3 φορές την μέρα, 365 μέρες τον χρόνο.
D: Πόσο σημαντικό είναι για σένα να συναναστρέφεσαι με άλλους vegans και να έχεις μια vegan κοινότητα γύρω σου;
C: Πιθανότατα έχω ως δεδομένο το ότι οι φίλοι μου μοιράζονται τις ίδιες αξίες με εμένα όσον αφορά το φαγητό .Και αυτός είναι ο λόγος που δεν με έχει απασχολήσει τόσο. Πάντως ,ακόμα και αν δεν είχα κανέναν στον κύκλο των φίλων/συνεργατών μου που να είναι vegan ,θα εξακολουθούσα να είμαι vegan. Είμαι χαμένη υπόθεση! Τώρα που το σκέφτομαι πάντως ,είμαι ευγνώμων που ξέρω τόσους ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες αξίες με εμένα. Και είμαι επίσης ευγνώμων για το γεγονός πως ακόμα και οι μη-vegan φίλοι μου σέβονται τις επιλογές μου και δεν στρέφονται εναντίον των αξιών μου .Ακόμα και οι συναθλητές μου από την ομάδα hockey δεν μου έχουν πει κάτι περίεργο.
D: Συναναστρέφεσαι με μη-vegans,η σε αηδιάζουν; χεχε
C: Προφανώς και συναναστρέφομαι. Σε γενικές γραμμές είμαι ερημίτης αλλά θα έλεγα πως οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντάω στην καθημερινότητα μου δεν είναι vegans,και το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών ούτε καν vegetarians. Δεν τους την “μπαίνω”,αφήνω τις αποδείξεις να μιλάνε για μένα. Όλοι βλέπουν πως είμαι ο πατέρας 2 εξαιρετικά ενεργητικών vegan αγοριών ,βλέπουν πως είμαι ο βασικός σκόρερ της ομάδας hockey Ε-division ,ανεξαρτήτως του ότι είμαι 10 χρόνια μεγαλύτερος από τους περισσότερους παίκτες στην κατηγορία .Επίσης ,είμαι vegan για πάνω από 20 χρόνια και εξακολουθώ να φτιάχνω “τούμπανα” τραγούδια και να κάνω συναυλίες σε όλο τον κόσμο με μια θρυλική μπάντα,(χαχα ,μετριόφρων ε?). Και όλα αυτά όντας 45 χρονών και ένας από τους πιο τεμπέληδες και ανοδιοργάνωτους ανθρώπους στον κόσμο. Είναι προφανές πως η επιλογή μου να μην καταναλώνω την σάρκα και τις εκκρίσεις νοήμονων όντων δεν με εμπόδισε σε τίποτα στην ζωή μου. Οι άνθρωποι το βλέπουν αυτό και αν μη τι άλλο ,είναι αναγκασμένοι να σβήσουν το επιχείρημα πως “ο veganισμός θα μειώσει την παραγωγικότητα μας” από την λίστα των δικαιολογιών που υποστηρίζουν την βιομηχανία εκμετάλλευσης των ζώων.
D: Το φυτό της σόγιας είναι βασικό προϊόν για τους vegans και τους vegetarians και παρόλο που συγκαταλεγόταν στην κατηγορία των “υπέρ-τροφών” ,τώρα πια,όπως και το καλαμπόκι, είναι μια από τις πιο γενετικά τροποποιημένες τροφές στον πλανήτη , η δε πλειοψηφία των σπόρων ανήκει στην Monsanto. Καταναλώνεις αρκετή σόγια? Η τείνεις να την αποφεύγεις;
C: Τρώω σόγια ,και μάλιστα μεγάλες ποσότητες. Και όσο ακούω τους ανθρώπους να κατηγορούν την σόγια ή τα αμύγδαλα για τα προβλήματα αυτού του κόσμου ,τόσο πιο πολύ τα καταναλώνω. Είναι σαν να είμαι “αντι-συντηρητικός”.Αν μιλήσουμε σοβαρά πάντως ,προφανώς και θα πρέπει να είμαστε επικριτικοί η/και προσεκτικοί με την ανάδυση της τεχνολογίας τροφίμων .Την ίδια στιγμή ,θα πρέπει και οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το επιχείρημα πως οι μεγάλες εταιρίες εκμεταλλεύονται τις καλλιέργειες τροφίμων ,να καταλάβουν πως ένα μεγάλο ποσοστό του περιβαλλοντολογικού προβλήματος έχει άμεση σχέση με την παραγωγή κρέατος και γαλακτοκομικών.
D: Πιστεύεις πως το να είσαι vegan είναι ,πέραν της ηθικής του πλευράς,μια υγιεινή επιλογή? Πιστεύεις ότι πρέπει να συμπληρώνεις την διατροφή σου με βιταμίνες για να παραμένεις υγιής ;
C: Για μένα ήταν συμπτωματικά μια υγιεινή επιλογή. Οι άνθρωποι μπορούν να επιβιώσουν (και να ευδοκιμήσουν) ανεξαρτήτως του αν είναι vegan η όχι. Γι’α μένα, το δικαίωμα στήν ζωή πού έχει τό κάθε ζώο αψηφεί οποιοδήποτε ισχυρισμό περι υγειενης διατροφης, πού θά μπορούσε νά δικαιολογησει την βιομηχανίας της εκμετάλλευσης των ζώων. ¨Ετσι κίνητρό μου είναι ηθικό και «πνευματικό».
Όχι,προσωπικά δεν νιώθω πως “πρέπει” να προσθέσω συμπληρώματα στην διατροφή μου,αλλά οι περισσότεροι vegan εμπειρογνώμονες τείνουν να συμφωνούν πως η B12 είναι ένα συμπλήρωμα που όλοι -συμπεριλαμβανομένων των μη vegan αλλά περισσότερο των vegan- θα πρέπει να παίρνουμε. Προσωπικά δεν ξέρω ,δεν έχω δει πάνω μου ΤειΠωτΑ ΠερΙργΑ ΣμΠΤομΤα…(*λιποθυμάει* *πεθαίνει*)
D: Από παλιά ,προτού έρθει το ευλογημένο internet στην ζωή μας, πολλά έχουν αλλάξει στον τρόπο που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το φαγητό. Υπάρχει ένα κίνημα “συνείδησης” που συμπεριλαμβάνει και όσους καταναλώνουν κρέας και είναι σκεπτικοί απέναντι στην βιομηχανία κρέατος. Θέλουν να ξέρουν από που προέρχεται το φαγητό τους ,πως μεγαλώνουν τα ζώα ,πως τα ταΐζουν,πως τους φέρονται κλπ.
Αυτό έχει ανοίξει μια κουβέντα μεταξύ όσων καταναλώνουν κρέας ,και όσων το έχουν κόψει ,η όποια δεν είναι αποκλειστικά ηθικής φύσεως και έχει να κάνει με το αν είναι ηθικά σωστό να καταναλώνουμε κρέας και με το αν εμείς σαν άνθρωποι είμαστε από την φύση σαρκοφάγα κλπ. Όσοι καταναλώνουν κρέας ανησυχούν επίσης,για το αν το κρέας που καταναλώνουν περιέχει ορμόνες και αντιβιοτικά.
Βλέπεις κάποιου είδους κοινό έδαφος όπου οι κρεοφάγοι και οι vegetarians/vegans θα ενωθούν και θα παλέψουν για πχ : την ποιότητα ζωής που έχουν τα ζώα εκτροφής;
C: Υποθέτω πως ναι. Μέσα στο μυαλό μου όμως,αυτό δεν είναι επαρκής απάντηση στα ηθικά ζητήματα που αφορούν τον περιορισμό και την θανάτωση των ζώων ούτε είναι επαρκής απάντηση στα logistical/περιβαλλοντολογικά ζητήματα της εκτροφής των ζώων προς κατανάλωση σε ένα πυκνοκατοικημενο πλανήτη με συνεχώς μειωμένους πόρους. Νομίζω πως το ντοκιμαντέρ “Cowspiracy” κάνει μια πολύ καλή αναφορά πάνω στο ζήτημα “Μεγαλύτερα κλουβιά=μακρύτερες αλυσίδες”. Όσον αφορά τα πολύ καίρια ζητήματα του νερού και της γης ,εάν επιθυμούμε να έχουμε έναν κατοικήσιμο πλανήτη και στα επόμενα χρόνια ,το να φερόμαστε καλύτερα στα ζώα την στιγμή που τα περιορίζουμε σε κλουβιά και τα σκοτώνουμε δεν είναι λύση. Μια παγκόσμια μείωση κατανάλωσης κρέατος και γαλακτοκομικών αντικαθισταμενη από μια πιο “πράσινη” διατροφή είναι ένα σημαντικό ποσοστό της απάντησης.
D: Μετά από τόσα χρόνια που είσαι Vegan και αφού έχεις κάνει τόσες συζητήσεις πάνω σε αυτό το ηθικό ζήτημα ,ποιά πιστεύεις οτι είναι η καλύτερη τακτική προκειμένου να περάσουμε το μήνυμα μας;
C: Δεν είμαι το καλύτερο παράδειγμα για αυτό ,αλλά νομίζω πως το σκεπτικό του Colleen Patrick-Goudreu γύρω από το πως να ζεις σαν ένας εύθυμος Vegan έχει αρκετή βάση. Το θέμα είναι να περνάς το μήνυμα σου μέσα από τις πράξεις σου και να μην κάνεις κατά μέτωπον επίθεση έχοντας σαν βασικό κίνητρο την οργή σου.
D: Τι θα πρέπει να ταίζουμε τα κατοικίδια μας? Πρέπει να έχουμε κατοικίδια;
C: Δεν είμαι σίγουρος. Έζησα με γάτες καθ ´όλη την διάρκεια της ζωής μου μέχρι και πριν λίγα χρόνια ,όπου και απεβίωσαν οι τελευταίοι μας μικροί φίλοι. Πιστεύω πως το να σώζεις και να προσφέρεις καταφύγιο σε ζώα ξεγραμμένα απο την κοινωνία,είναι πνευματικά μια απο τις πιο θαυμαστές ανθρώπινες παρορμήσεις.Την ίδια ώρα ,η βιομηχανία τροφών για κατοικίδια είναι το πνευματικά αντίθετο απο αυτή την παρόρμηση. Δεν μπορώ να μιλήσω όμως με σιγουριά για το πως θα πρέπει να πορευτούν οι άνθρωποι όσον αφορά αυτό το θέμα.
D: Γενικά το να είσαι vegan και να πρέπει να εξηγήσεις στην οικογένεια σου και σε όσους αγαπάς το γιατί,ακούγοντας τις κριτικές τους,είναι ένα πράγμα. Αλλά το να πρέπει να το εξηγήσεις στα παιδιά σου είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση! Έχω ένα δίχρονο αγοράκι και μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να εξηγήσω στους παππούδες του (και από τις 2 μεριές) πως δεν θέλω να τρώει κρέας. Είναι επίσης δύσκολο για μένα το να τον σταματήσω απο το να τρώει όταν είμαστε σε μια κοινωνική εκδήλωση όπως ένα παιδικό πάρτυ,την στιγμή που όλα τα παιδιά γύρω του τρώνε Hot-dogs ,και αηδιαστικά cakes κλπ. Πως είναι το να μεγαλώνεις vegan παιδιά σε μια ολοκληρωτικά κρεατο-κεντρική κοινωνία? Τι κάνουμε σε περίπτωση που θελήσει να φάει κρέας; Θα πρέπει να έχουν αυτή την επιλογή; Πιστεύω ,οτι οσο περισσότερο μεγαλώνει αναπτύσσεται ανεξάρτητα,φυσικά με ισχυρές επιρροές απο το περιβάλλον του,αλλά δεν παυει να ειναι μια αυτόνομη προσωπικότητα. Θα πρέπει να του δείξω όλες τις ανατρυχιαστικές λεπτομέρειες της βιομηχανίας κρέατος και να τον αφήσω να διαλέξει; Σε καμία περίπτωση πάντως δεν έχουμε άλλα παιδιά στον κύκλο μας που να μεγαλώνουν σαν vegetarian,πόσω μάλλον σαν vegan.
C: Έχουμε δυο παιδιά . Ενα 5 χρονών και ένα 2 χρονών. Και τα 2 vegan διότι αυτό είναι το φαγητό που βρίσκεται μέσα στο σπίτι. Είναι ελεύθερα να βάλουν οτιδήποτε άλλο θέλουν στο στόμα τους όσο βρίσκονται εκτός σπιτιού εαν το θελήσουν,αλλά κανένα δεν το θέλησε ποτέ. Τα εφοδιάζουμε με τα vegan υποκατάστατα σε περίπτωση που πάνε σε παιδικό πάρτυ οπου θα έχει hot dogs και τουρτες και τα vegan υποκατάστατα συνήθως θα φαίνονται νοστιμότερα και πιο θελκτικά ! Το 5χρονο μάλιστα περιγράφει τον εαυτό του ως vegan και απο μόνος του ρωτάει τους άλλους αν αυτά που του προσφέρουν είναι vegan. Δεν του έχουμε πει ποτε να το κάνει ,απλά είμαστε ειλικρινείς μαζί του (χωρίς τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες) όσον αφορά το πως φτάνει το κρέας και τα γαλακτοκομικά στα ράφια των super market και απο οτι φαίνεται δεν θέλει να υποστηρίζει μια τέτοια κατάσταση ακόμα και αν όλα τα άλλα παιδιά το κάνουν. Το δεύτερο παιδί ίσως δεν θεωρήσει οτι είναι τόσο σημαντικό όταν θα έρθει αντιμέτωπο με την κοινωνική πίεση και σε γενικές γραμμές ,θα είμαι εντάξει με αυτό όσο καταλαβαίνει οτι μέσα στο σπίτι δεν πρόκειται να του παρέχουμε προϊόντα που υποστηρίζουν την βιομηχανία εκμετάλλευσης των ζώων. Αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν το προσδοκώ αυτό διοτι μεγαλώνουμε δυνατούς ,ανεξάρτητους και πονόψυχους ανθρώπους. Τους καθοδηγούμε με το παράδειγμα μας και το παράδειγμα μας είναι ακαταμάχητο,ακόμα και σε ένα παιδί που θέλει να σου ξεριζώσει το κεφάλι και να φτύσει στο λαρύγγι σου επειδή του πήρες για εκατομμυριοστή φορά το ψαλίδι.
Θα πρέπει να προσθέσω επίσης πως η οικογένεια μας δεν ήταν ενεργά επικριτική απέναντι στον τρόπο που τα μεγαλώναμε. Είμαι σίγουρος πως ήταν καχύποπτοι και αγχωμένοι περιμένοντας πως τα παιδιά θα καταλήξουν σκελετωμένα και με κατεστραμμένο εγκέφαλο αλλά και πάλι ,η απόδειξη είναι ζωντανή. Τα αγόρια μας δεν ξεχωρίζουν απο τα υπόλοιπα αμφιφάγα παιδιά και το αποτέλεσμα είναι,πως τώρα,αρκετοί συντηρητικοί παπούδες ,γιαγάδες ,θείοι ,ξάδερφοι κλπ θεωρούν δεδομένο πως μπορείς να μεγαλώσεις φυσιολογικά,vegan υγειή παιδιά.
Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι τόσο τυχεροί με την οικογένεια τους όμως. Τους συμπονώ.
D: Είμαι σίγουρη πως έχω δει καπου ενα βιβλιο μαγειρικής με μια συνταγή σου. Αλλά δεν ξέρω ουτε ποιο είναι ,ουτε που να το βρω. Θα μας βοηθήσεις;
C: Ειναι σε ενα βιβλιο μαγειρικής που λέγεται “New kitchen traditions” γραμμένο απο την σύντροφο μου Helena. Εχει σταματήσει να εκδίδεται αλλά ιδού η συνταγή σε όλο της το μεγαλείο:
African speed metal stew.
(Για 4 άτομα)
4 Σκελίδες σκόρδο
2 Μεγάλα άσπρα κρεμμύδια
2.5 εκατοστά root ginger
3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
1/2 κουταλια σουπας πιπέρι cayenne
1 κουταλια σουπας curry paste.
452 γρ Γλυκοπατατας ή κολοκυθάκι ή κολοκύθα
48 γρ πατατα τύπου yukon gold
300 γρ Μανιτάρια
300 γρ φρέσκο ,οργανικά καλλιεργημένο σπανάκι
450 ml απο vegetable stock
450 ml πουρες πατατας
5-7 κουταλες σουπας φυστικοβούτυρο (εξαρτάτε πόσο σας αρέσει)
αλατοπίπερο
1) Ξεφλουδίζουμε και πολτοποιούμε το σκόρδο.
Τεμαχίζουμε το κρεμμύδι όσο πιο γρήγορα γίνεται με το πιο κοφτερό μας μαχαίρι την ώρα που κοιτάμε έξω απο το παράθυρο μια γάτα ,μετράμε δάχτυλα. Μόνο οι φλώροι ξεφλουδίζουν τις πατάτες τους ,κόβουμε τις πατάτες σε μεγάλα κυβάκια.
2) Ζεσταίνουμε το λάδι σε ένα μεγάλο τηγάνι ,τηγανίζουμε το κρεμμύδι ,το σκόρδο και το τζιντζερ για περίπου 4 λεπτά και μετά ρίχνουμε μέσα το curry paste και το cayenne για άλλα 3 λεπτά
3) Βάζουμε τις πατάτες και ανακατεύουμε μέχρι να είναι απόλυτα καλυμμένες απο το curry paste και τα μπαχαρικά. Σε αυτό το σημείο βάζουμε τον πουρέ και το vegetable stock ,το βράζουμε ,το σκεπάζουμε και κατεβάζουμε την φωτιά για λίγο και το αφήνουμε για 20 λεπτά
4) Κόβουμε τα μανιτάρια ,σε αρκετά χοντρά κομμάτια. ξεπλένουμε το σπανάκι ,παίρνουμε ακόμα ένα τηγάνι ,βάζουμε λάδι ,σοτάρουμε τα μανιτάρια για 5 λεπτά και τα πετάμε στο άλλο τηγάνι (με τις πατάτες) και τότε κάνουμε το ίδιο με το σπανάκι. Σε αυτό το σημείο πάμε στην κατάψυξη και ψάχνουμε για ξεχασμένο καλαμπόκι και αρακά ,τα ρίχνουμε μέσα. Μαγειρεύουμε για ακόμα 5-10 λεπτά.
5) Ρίχνουμε το φυστικοβούτυρο ανακατεύουμε για λίγο μέχρι να διαλυθεί. Τώρα δοκιμάζουμε 🙂
6) Βάζουμε το Razor LP ,πιάνουμε τον κώλο της κοπέλας/αντρα μας και απολαμβάνουμε.
Hello Chris Hannah of the mythical activist band Propagandhi!
I have some questions for you…I’m kind of in need of some inspiration and also some practical advice…So this is kinda like a Dear Abby letter for veganism…
D: So for an introduction …how did you decide to go vegan? Was it that girl Meghan telling you about bacon? Haha
C: haha, no, Meghan was an invention of jord’s imagination. his dream-girl of 1992. haha. i had been vegetarian since 1988 at that point and the concept of veganism was just entering my world in a meaningful way at that same time. saw some footage from the industry, related it to things i’d seen as a kid living out in the country, and voila, another annoying vegan was birthed unto the world! haha
D: How important do you think it is that your partner is also vegan?
C: well, it’s been such i long time since i’ve had a partner that wasn’t vegan, that it’s hard for to imagine something different. it’s certainly more convenient to share a living space with someone who shares your values — particularly values that present themselves 3 times a day, 365 days a year.
D: How important is it to hang out with other vegans and have a vegan community around you?
C: i probably take it too much for granted that i have a lot of friends who share my values in regards to food, cuz i don’t really think about it much. i mean, if there was literally no one in my circle of friends/ acquaintances that was vegan, i would still be vegan. i’m a lost cause! but i’m grateful now that i’m thinking about it, that i do know so many people who share these values. i’m also grateful that i can’t think of a single non-vegan i know that is actively hostile or dismissive of my values. even the guys on my hockey team have never said anything too weird to me! i can roll with anybody really.
D: Do you socialize with non-vegans? Or do they repulse you? He he///
C: yes, of course i do. i mean, i’m basically a hermit, but i would say that most of the people i encounter socially are not vegan, and most not even vegetarian. i don’t get in people’s faces about it. i try to let the proof be in the pudding these days…people see that i’m the father of 2 wildly energetic and creative vegan boys, they see that i’m the leading scorer on our E-Division hockey team despite the fact that i’m 10 years older than most of the players in the league, they see that i’ve been vegan for 20+ years and continue to make killer records and tour the world in a legendary band (haha modest eh?) and that i can pull all this off *despite* being 45 years old and the laziest, most disorganized man in the world. there has clearly been no life-deficit caused by my decision to not consume the flesh or secretions of sentient being. people see that and are at the very least compelled to scratch “veganism will lower your productivity” off their list of rationalizations for supporting the animal exploitation industry.
D: The soy plant is such a staple for vegans and vegetarians and although it used to be a ‘superfood’ like corn, it is now one of the most genetically modified foods on the planet, like corn, the majority of the seed owned by Monsanto… Do you eat a lot of soy? Or try to avoid it?
C: i eat soy. i eat lots of it. the more i hear about people blaming soy or almonds for the world’s problems, the more i eat them. it’s like being a reverse-reactionary. haha. but seriously, obviously i think we should be critical and/ or careful with the emergence of food technology. at the same time, i think people using the exploitation of crops by food corps as a tool to dismiss a more plant-based diet need to realize that bulk of environmental devastation on the planet is directly related to meat and dairy production.
D: How is being vegan a health choice? As well as an ethical stance… Do you feel you have to supplement your diet with vitamins to stay healthy?
C: it’s only a health choice by coincidence for me, if at all. people can survive (and thrive) whether or not they are vegan. for me, in regards to the society i live in, i think the interests of each individual animal trump pretty much any health claim anyone could possibly come up with to rationalize the industrial animal-exploitation industry. so my motivation is ethical and “spiritual”. no, i don’t personally feel i *have* to supplement by diet with vitamins, but most vegan health professionals seem to agree that B12 is a supplement that everybody — including many meat eaters but particularly vegans — should be taking. i dunno! i’ve never seen aNee iLl effekz…(faints, dies).
D: Since the early days, before the blessed Internet a lot has changed about the way people discuss food. There is a food conscious movement that includes meat eaters who are questioning the meat industry; they want to know where their food comes from, how its grown, how have the animals been fed, treated etc.
Its opened up a conversation that is not just a ethical debate between meat eaters and non meat eaters about whether or not it is morally correct to eat meat, or if we humans are natural carnivores etc. Meat eaters are concerned about what kind of meat they are eating, is it full of antibiotics, hormones etc.
Do you see any kind of platform where meat eaters and vegetarians/vegans can convene and fight for say, the quality of life farm animals have?
C: i suppose so. i mean, in my mind, it’s not an adequate response to the ethical issues surrounding animal confinement and killing nor is it an adequate response to the logistical/ environmental issues of raising animals for food on a crowded planet with increasingly limited resources. i think the documentary “Cowspiracy” does a pretty good job of addressing the issue of “bigger cages, longer chains” in regards to the very pressing issue of land and water consumption. if we want to have a habitable planet in the coming years, being nicer to animals while we cage and kill them isn’t the answer…a global downsizing of meat and dairy consumption in favor of plant-based sustenance is a substantial part of that anwer.
D: After being a vegan for so many years and having indulged in so many debates over this ethical choice, what do you think is the best tactic to get your message across, other than writing songs about it?
C: not the *best* example of it, but i think Colleen Patrick-Goudreau’s concept of living as a “joyful vegan” has a lot of merit. living by example rather than brow-beating people or being motivated only by rage.
D: What do we feed our pets? Should we have pets?
C: yeah, i’m not sure. i’ve lived with cats all my life until the past few years after our last little friends passed on. i feel that rescuing and sheltering animals discarded in our society is spiritually one of the most admirable human impulses. at the same time, the pet food industry is the spiritual opposite of the that impulse. i have no certainty about how people should proceed.
D: So now its one thing being vegan and explaining why to your family members and loved ones about your choice and hearing their criticisms etc. But it is a whole different issue when it comes to kids! I have a two year old and it is really really hard for me to explain to his grandparents on both sides that I don’t want him to eat meat. It is hard also for me to stop him from eating it when we are in a social situation like a kids party and all the other kids around him are eating hot dogs, and yucky cakes etc. How is it raising vegan kids in a profoundly meat centric world? What if they want to eat meat? Do they have that choice? I think the more he grows the more I see the individual developing, of course his environments influence is immense but he is his own person…Do I give him all the gory details of the meat industry and have him choose? We definitely don’t have any other kids close by that are growing up as vegetarians, let alone vegan…
C: we have a 5 year old and a 2 year old. both eat vegan because that’s the food that is in our house. they are welcome to put whatever they want in their mouths outside of the house if they feel like it, but neither has ever bothered. we provide them with vegan substitutions if they go to some kids party where there are hot dogs or cake and our substitutions usually look better and are tastier! the 5 year old actually identifies as vegan. he independently asks people if things are vegan when he’s offered food. we’ve never told him to do that and we’ve never told him to indentify as vegan. we’ve just been honest with him (without the horrifying details) about how meat and dairy get on the store shelves and he’s decided he doesn’t want a part of it even if all the other kids are eating it. turns out its important to him too. but who knows? the 2nd kid might not think its as important when faced with the same social pressure. and to a degree, i’d be fine with that as long as he understands that in our house, we’re not going to providing him with products that support the animal-exploitation industry. but in all honesty, i don’t anticipate that anyways. we’re building strong, independent, compassionate humans here on sherburn street! we lead them by example and our example is compelling, even to a toddler that wants to rip of your head and spit down your throat for taking the scissors away from him for the millionth time!
i should add that we didn’t have extended family that was ever actively hostile or dismissive of how we were raising them. i have no doubt they were all suspicious and anxious, expecting the kids to be emaciated, brain damaged skeletons, but again, the proof is in the pudding. our boys our indistinguishable from any of their meat-eating, dairy-consuming peers. as a result, there are now a whole bunch of conservative and sometimes reactionary grandparents, aunts, uncles and cousins out there who now take it for granted that raising a kid vegan is totally normal, totally healthy and helps grow totally amazing kids who they love with all their hearts. boom.
some people are not so lucky with extended family though. i feel for them.
D: I know I’ve seen a cook book some where, where you contributed a recipe…But I don’t know what it is or were I can find it…enlighten us?
C: it’s in a cookbook called “New Kitchen Traditions” that my partner Helena made. it’s out of print but here’s the recipe in all its glory:
african speed metal stew.
(serves 4 self-righteous, single-issue vegans)
4 cloves of garlic
2 big white onions
1 inch of root ginger
3 tbsp of olive oil
1/2 tsp of cayenne (pronounced properly)
1 heaping tbsp of curry paste from the corner store (preferably faded
from the sun and covered in 7 millimeters of dust)
452g of sweet potatoes or squash or pumpkin
48g of yukon gold potatoes
300g of those mushrooms they grow underground just outside portage la prairie
300g of fresh, organically grown spinach
450ml of vegetable stock
450ml of completely smashed up tomatoes
5 – 7 tbsp of peanut butter depending on how much you like peanut butter
salt and pepper to taste.
1) peel and smush the garlic in a priceless heirloom garlic press.
slice the onion as fast as possible with a unbelievably sharp knife
while looking out the window at a cat. count fingers. only weiners
peel their potatoes. leave that shit on. cut into bite-sized cubes.
2) heat the oil in a big pan. cook the onion, ginger and garlic for
about 4 minutes and then huck in the curry paste and cayenne for
another 3.
3) add the taters and stir those bad boys until they are utterly
coated in the spices and curry paste. at this point, add the
completely smashed up tomatoes and the vegetable stock. make it boil,
people. now cover it up, turn down that heat a bit and let it simmer
for, oh, i don’t know (yes i do), 20 minutes.
4) slice the mushrooms, but leave the slices as big as possible. the
bigger, the better. rinse your spinach. i mean the REAL spinach, you
pervert. get another pan oiled up and hot. saute said mushrooms for 5
minutes. dump them into the other pan (with the potatoes in it) and
then do the same with the spinach. at this point, check in your
freezer for long forgotten corn niblets and peas. throw that shit in
there. don’t worry, the peanut butter will mask the overwhelming
stench of freon. trust me. cook for another 5 – 10 minutes. we are so
close to finished you can almost taste it. but don’t taste it.
5) throw the peanut butter in there (might have to stir it or add some
of the hot liquid from the pan to it first to get it nice and soft).
stir it in till it dissolves and don’t be ashamed to add more when
your partner isn’t looking. it’s for their own good. *now* taste it.
nod in approval.
6) throw on a Razor LP, grab your girl/boyfriend’s ass and enjoy.
